Anime - największe rozczarowania

Abadonna

Macie tak, że zaczynacie jakieś anime zaciekawieni, lub wiele się spodziewając i cóż... nie doczekawszy się spełnienia tych oczekiwań? Oto miejsce na żale i przestrzeżenie innych Wink

Abadonna

Moim największym rozczarowaniem do tej pory było chyba Togainu no Chi. Zaczęłam oglądać przyciągnięta znalezionym gdzieś w sieci obrazkiem jednej z postaci - Shikiego - ciężko zeby nie, bo ciacho jakich mało [dla przybliżenia, bardzo przypomina Lukę z Uraboku, tyle że ma czerwone oczy]. Niestety, okazało sie, że okaz ten najwyraźniej jest głównym złym, każdy odcinek ciągnie sie jak flaki z olejem i mimo najlepszych chęci dotrwałam tylko do 5 odcinka, do tego przewijając co chwilę. Nie polecam i w ogóle doradzam trzymać się od tego z dala.

Kolejnym będzie Shinrei Tantei Yakumo - choć na przykład mojej siostrze się to podobało, więc ewentualną decyzję pozostawiam wam. Obejrzałam bodajże 4 odcinki i wymiękłam. Przewidywalne do bólu i nudne strasznie. Ale jak mówię, przynajmniej dla mnie.

Hiiro no Kakera - koszmar shoujo. Jak w przypadku poprzednich nuda, nuda i jeszcze raz nuda. [i znów, mojej siostrze się podobało - widać mamy w niektórych punktach odmienny gust] Głowna bohaterka już po dwóch, może trzech odcinkach doprowadziła mnie do szału - dawno już takiej łajzy nie widziałam. Może się ostatnio za bardzo przyzwyczaiłam do bohaterek, które potrafią się wykazać rozsądkiem i/lub ewentualnie charakterem. Tutaj tego brakło... Ba! Gorzej, bo ani charakteru, ani rozsądku, ani w ogóle nic - dno i dwa metry mułu. Nawet banda przystojniaków - choć również oklepanych do bólu - nie ratuje jak dla mnie sytuacji.

Demon

Hiiro no Kakera - popieram zdecydowanie, jak oglądałam zapowiedzi to spodobała mi się kreska i czekałam z niecierpliwością a już przy pierwszym odcinku nie wytrzymałam nawet do połowy... Jak dla mnie nie ma tego "czegoś".

Hellchaser

Ja jestem lepsza, bo ja Hiro no Kakera obejrzałam 3 odcinki Very Happy

, ale również porzuciłam tą serię rozczarowana. Kwasny

Kolejnym anime, które mnie zawiodło było Ef – a tale of memories, matko kochana jak ja się na tym wynudziłam, chociaż wielu osobom to się podoba, niestety w moje gusta nie trafiło.

Ostatnie anime czyli Vampire Knight, które podobało mi się, jednak... no właśnie...momentami bohaterowie wkur***li mnie okrutnie, no i końcówka mnie rozczarowała. Długo nie mogłam dojść do siebie Very Happy

Spodziewałam się chyba czegoś innego, aczkolwiek mimo tylu negatywnych odczuć i tak oglądałam je ze spooorym zainteresowaniem

. Myślę jednak, że wiecej do niego nie wrócę, ponieważ oglądanie za dużo nerw mnie kosztowało Mr. Green

(no, chyba że po to, żeby popatrzeć trochę na Zero <3 :hamster_beautiful:

Abadonna

Czidas... Też pamiętam moją przygodę z Vampire Knight. Ja długo tego nie przetrwałam - właściwie mało co z tego pamiętam poza generalnym odczuciem, że po kilku odcinkach odczuwałam pragnienie zmiany w emo, zadekowania się w kącie i cięcia sie kartkami papieru... nawet mimo tego, że Zero był rzeczywiście ładny, jednak nie uratował wrażenia, szczególnie, że też wywoływał chęć zmiany w emo... czidas, wszystko w tym było depresyjne, a przez to nie do strawienia dla mnie.

Dark-Hunter

Wychodzi na to, że i ja muszę się podpiąć pod nieszczęsne "Vampire Knight", którego obejrzenie było moim najgorszym pomysłem.
O ile Zero ujdzie w tłoku, Ihiru zyskał moją sympatię a Cross przypominał innego, rudego Crossa, tak cała reszta.. Odcinki ciągnęły się niemiłosiernie, jakoś naprawdę nie interesowały mnie problemy biednej, zakochanej w Kuranie Yuki i owego drażniącego mnie wampira.

Założenia Akademii były dla mnie czymś odpychającym - jak można zamknąć drapieżniki z ich zwierzyną na tak niewielkim terenie..? Na dodatek pozwolić im się "mieszać"..? Na miejscu tych wampirów zwiałabym stamtąd; żeby ich stawiać na równi z rozwrzeszczaną masą "biedactw", które nic, ino podkochiwały się w to jednym, to drugim wampirze.
Dziwne Stworzaki.

Pomijając jednak niedorobione wampiry, fabułę, irytujące rodzeństwo Kuran, i.. cholera, co ja mogę jeszcze pominąć; doszłam do Bieli. Tutaj nic nie ma.
Poza problemami Yuki.
Paranoja.

Może niektórym się podoba - moja kuzynka piała nad tym - ale jak dla mnie, to nie ratuje go nawet druga twarz Cross'a, ani muzyka.
Ot, takie moje zdanie.
Chociaż może zbyt krytyczne, ale naprawdę po recenzjach spodziewałam się czegoś więcej. Przy anime, manga jest arcydziełem.

Akrakataastreifa

Ja się rozczarowałam Atakiem Tytanów...
Bo wszyscy mi mówili, że to takie genialne, zajebiste, muszę obejrzeć i tak dalej. No to okej, zaczęłam oglądać, oglądam, oglądam... I gówno. Główny bohater strasznie, ale to strasznie cholernie zaczął mnie denerwować już od początku. Fajną postacią okazała się jedynie Mikasa, ale już dawno doszłam do wniosku, że oglądanie/czytanie czegokolwiek tylko dla jednego bohatera jest stratą czasu. Tak więc przerwałam. Zwłaszcza, że na chwilach 'grozy' kiedy pojawiał się wieeeelki tytan wybuchałam niekontrolowanym śmiechem, bo wyglądał nie inaczej jak kawał wielkiego bekonu...